Lopen, lopen, lopen en nog eens lopen! De vele wandelingen worden mede mogelijk gemaakt door mijn lieve vriendin en Langbeen!
Met drie grote uitdagingen in het vooruitzicht moeten de voetjes en de beentjes er toch echt aan geloven. We gaan even terug in de tijd, in ieder geval de periode voor maart 2024, toen er nog geen wandelplannen waren. De kleine wekelijkse wandelingetjes die ik toen maakte, eigenlijk meer niet dan wel, gebeurden altijd doordat een ander me op sleeptouw nam. Of de kinderen wilden graag een stukje fietsen. Dan ‘offerde’ ik mezelf weer op en liep/rende ik weer achter een slingerende fiets aan. Ik moest me er altijd wel echt toe zetten, want ach ja waarom zou je eigenlijk gaan lopen? Het goed bedoelde stemmetje in me hoofd dat steeds zei dat het gezond en goed voor me is, negeerde ik toentertijd toch echt liever dan dat ik er gehoor aan gaf.
Op een gegeven moment hadden een vriendin en ik besloten om samen wekelijks te gaan lopen. En dat werkte prima! Elke maandagochtend nadat de kinderen op school waren gebracht, gingen de sportschoenen aan en liepen we een rondje. Op een gegeven moment maakten we het rondje steeds wat groter, want het ging ons redelijk makkelijk af. En omdat we tijdens het lopen zo gezellig aan het kletsen waren, was het rondje eigenlijk altijd te kort. Het lopen begon ik dan ook leuk te vinden, te waarderen zelfs en ik zag er ook echt de voordelen van in. Wat ik vooral merkte, was dat ik mijn conditie al een aantal jaren had verwaarloosd.
Zo dat was even een korte voorgeschiedenis. We spoelen weer even door naar maart 2024. De dag dat mijn zus en ik besloten om deze giga uitdaging aan te gaan staat in mijn geheugen gegrift. Volmondig zeiden we beiden “Ja dit gaan we samen doen voor Guillaume”. Geen moment getwijfeld en ik heb er geen moment spijt van. Dit wordt iets waar ik mijn hele leven trots op ga zijn. Ook nooit verwacht van mezelf dat ik dit zou gaan doen. Maar vanaf het eerste moment dat ik iets over FORZA4ENERGY4ALL 2023 las, zag wist ik het meteen: DIT GA IK DOEN! Eindelijk kan ik iets voor mijn lieve kind doen in plaats van machteloos toekijken en hopen op een wonder.
Dus de knop moest om.. want met één keer per week lopen ga ik het niet winnen van die berg. Gelukkig heb ik lieve mensen om me heen die me daarin helpen en steunen. Mijn lieve vriendin waar ik op maandag een rondje mee loop, stelde voor om ook op woensdagochtend een rondje te lopen. Echt heel fijn om vaste wandelmomenten te hebben, geen smoesjes, gewoon gaan, niet zeuren, schoenen aan en lopen. Maar ook mijn twee oudste kinderen die mij regelmatig gezelschap houden tijdens een rondje lopen. De jongste gaat af en toe bij goed weer in de rolstoel mee en de één na jongste gaat graag op de fiets mee. Uiteraard Patricia mijn lieve zus alias Langbeen maar ook mijn Forza maatje waarmee ik wekelijks steeds mijn (afstand) grenzen verleg. De bijnaam “Langbeen” had ze al snel te pakken, want zij wandelt op haar gemakje en ik moet er met mijn korte benen snelwandelend achteraan. Dus als ze weer te ver voorop loopt. roep ik: “Hé Langbeen kan het een tandje zachter.”