Nog te gaan

De afgelopen 6 jaar mee mogen wandelen naast het levenspad van mijn grote, kleine vriendje Noa. Zijn zijn glibberde tussen de vingers van zijn familie door. Afgelopen april moesten zijn familie en vrienden afscheid van hem nemen na 13 jaar. Het manneke heeft een diepe indruk bij iedereen achter gelaten.Voor hem kwam het medicijn te laat.
De 2 babies, die per week met een energiestofwisselingsziekte geboren worden, hebben een kans op een beter leven. Dus doneer en sponsor direct het onderzoek naar het medicijn.
Prestaties
Bekijk alleLeuk leuk leuk, langs de Rijn en door Basel heen
Mooie ronde, die begon voor de deur van ons verblijf in de herberg
Mooie wandeling rondom Markelo gedaan
Eten!!! Goede stimulans om te wandelen en daarna terug. Trams zaten overvol met strandgangers…dan maar stuk teruglopen
Wandelen wat ook met de scooter gedaan kon worden. Maar ik moet toch trainen, zal ik die bergen op willen komen
Ideeën heb ik zat maar die tot uitvoering brengen schort het nog wel eens aan. Geen probleem; ik blijf knutselen op mijn idee
Alles gestort! Bakkie cappuccino was wel erg lekker halverwege.
Vrijwilligerswerk is toch best handig!
Omschrijving van mijn prestatie is: blokje om 😂
Met lekkere cake vooraf en broodjes nadien vandaag de door Ferdinand Dijkstra georganiseerde, wandel-/fietsroute gelopen. 30 km in de benen. Voldoende weer voor vandaag.
Waarom dichtbij iets te eten halen als het ook verderop kan!?
Waarom de scooter pakken als je ook kan lopen naar het werk heen en weer
Lekker! Beetje oefenen: aanstaande zaterdag de 1e clinic om kennis te maken met alle andere deelnemers van Forza 2022 en gelijk wat wandelen.
En het eerste ijsje van het jaar weer eten. Lekkerrrr!
Lekker. Wel stukje omlopen hoor
Rolstoel duwen sowieso. …die andere kilometers zijn vast naar een chinees wandelen gegaan.
Lekker wandelen met mijn mantelzorgdame en ‘s avonds moet je toch wat eten… Dan maar 8 kilometer verderop een gezonde pokebowl gaan eten
Vriendin kwam over. Hond mee en die moest nog uitgelaten worden. Hondsvermoeiend zo’n beest dat van links naar rechts naar achter naar voren loopt….en dan aan de lijn. Valgevaar was aanwezig. Maar hij is wel lief!
Hobbelen met mijn vent…beetje die benen in beweging houden
Al wandelend door de stad de mooie natuur, het verleden en de uitdagingen van het leven bespreken.
Mooie wandeling in Zwitserland gemaakt door een vallei langs het water. Wel met elke stap tot aan je knie door de sneeuw zakken om vervolgens je evenwicht te verliezen om daarna de volgende stap te zetten. Sommige stukken hadden we mazzel, dat er 1 persoon voor ons was geweest, zodat je in zijn voetstap kon gaan staan. We zakten dan iets minder diep de sneeuw in. Heb af en toe gevloekt..mag toch wel?! Maar wel supermooi!
Help! Dat is zwaar steil naar boven. Dan ben ik nog gezond van lijf en leden. Ik kan me niet voorstellen wat de kinderen en volwassenen met een energiestofwisselingsziekte voor een monsterprestatie moeten leveren elke dag om alleen maar de dag door te komen.
Voor een bakkie moet je toch je best doen eerst.
De duinen in…15 etages. Het is nog geen berg maar ach. Lekker zonnetje erbij!!
Naast de kinderen met een energiestofwisselingsziekte, vind ik de ouderen in de maatschappij belangrijk. Zo ga ik (zo goed als) elke week met een bijna 100 jarige dame wandelen. Zij geniet, zittend in de rolstoel; dan geniet ik ook haar voortduwend door de straten heen. Elke keer probeer ik toch een deels nieuwe route te lopen. Goede oefening!
Wat is nou makkelijker dan de auto pakken om een strijkijzer bij mijn schoonmoeder af te geven. De mito kids hebben die keuze niet. Elke dag worstelen met de minimale energie, die ze hebben. Dus…lopen met de geit!
Dagje vrij… dus rondje stad heen en weer: je moet toch lunchen. En daarna gezellig met mijn vrijwilligersdame rondgelopen met de rolstoel
Gelukkig een plu bij ons
Weer mijn compaan met 30 kg gevuld en die hellingen op en neer gelopen. Beenspieren ontdekt, die ik al een tijd kwijt was. Die 5,9 km is niet ver maar die 25 verdiepingen….